ಒಂದು ಪ್ರೇಮ ಕವಿತೆ

ಸುಳಿವು ನೀಡದಲೆ ಪ್ರೇಮವೆಂದು ಮನಸೊಳಗೆ ನುಗ್ಗಿತರಿಯೆ!
ಸೆಳೆಯುತಿಹಳು ನನ್ನಿಂದು ನಲ್ಲೆಯು ಅಯಸ್ಕಾಂತದಂತೆ!
ಮನಸು ವಾಲುತಿದೆ ನಲ್ಲೆಯತ್ತ; ಇವಳೆಂಥ ಮುದದ ಚಿಲುಮೆ!
ಕನಸ ಮಾಲೆ ಪೋಣಿಸುತ ನಾನಿರುವೆ; ಯಾರದೇನು ಮಹಿಮೆ!

ಸೋಲುತಿರುವೆನುಪಮಾನ ಹುಡುಕುವಲಿ; ಇವಳಿಗಿಲ್ಲ ಸಾಟಿ!
ಲಭಿಸಲಿಲ್ಲ ಉಪಮಾನವೆಲ್ಲಿಯೂ; ಹೋದೆ ಎಲ್ಲ ದಾಟಿ!
ಮನವ ತಣಿಸುವಳು ಚಂದ್ರನಂತೆ; ರವಿಯಂತೆ ತಳ್ಳಿ ತಮವ!
ರವಿಗೆ ಹೋಲಿಸಲೊ? ಇಲ್ಲ ಚಂದ್ರನಿಗೊ? ನಿನ್ನ ಹೊಳೆವ ಮೊಗವ!

ಮಧುವ ಧಾರೆ ನಾಲಗೆಗೆ ಬೀಳಲದು ಹೇಗೆ ಬಹಳ ಹಿತವು
ಇವಳ ವಾಣಿಯನು ಕೇಳುವಲ್ಲಿ ನನಗಂತೆ ಬಹಳ ಸುಖವು!
ವಾಣಿ ಕಾಯುವಳು ಇವಳ ವಾಣಿಯನು ಕೇಳಲೆಂದು ನಿರುತ!
ನನ್ನ ಭಾಗ್ಯವೋ? ನಾನು ಅದನು ಆಲಿಪುದರಲ್ಲಿ ನಿರತ!

ನಾಚಿ ನಗಲು ಇವಳೆನ್ನ ಮನಸಿನಲಿ ಮಿಂಚಿನೋಟದಾಟ!
ಹಿತವ ಹಿಗ್ಗಿಸುವ ಗುಡುಗು ಮನಸಿನಲಿ! ಆಹಾ, ಸುಖದ ಕೂಟ!
ಬೆಚ್ಚಿ ಬಿದ್ದು ತಡವರಸಿ ನಡೆಯುವುದು ನನ್ನ ನಾಡಿಮಿಡಿತ!
ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಕಿರುನಗೆಯದಷ್ಟೆ ಇದು, ಈ ಅನಂತ ಸೆಳೆತ!

ಉದಯರವಿಯ ಹೊಂಗಿರಣ ಹೊಳೆಯುವುದು ಇವಳ ಮುದ್ದು ಮೊಗದಿ!
ಆ ಹೊಳಪನೀಕ್ಷಿಸುತ ಕಣ್ಣ ಬಿಡುವುದದು ಸುಪ್ರಭಾತ ದಿನದಿ!
ಕೈಯ್ಯ ಹಿಡಿಯಬೇಕಿವಳದೆಂದು ಬಯಸಿಹುದು ಎನ್ನ ಮನವು!
ನಾಕದಲ್ಲಿ ಇಹ ವೃಕ್ಷದಲ್ಲಿವಳು ಬಾಡದಂಥ ಸುಮವು!