ಹಾಗೆ ಸುಮ್ಮನೆ"...

ಸಮಯ ಯಾರಿಗೂ ಕಾಯುವುದಿಲ್ಲ...
ದಿನಗಳು ಉರುಳುತ್ತವೆ..
ವರ್ಷಗಳು ಕೂಡ..
ನಾವು ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿ ಪಾತ್ರರನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ..
ಹಾಗೇನೇ ಪ್ರೀತಿ ಪಾತ್ರರಿಂದ ದೂರ ಹೋಗುತ್ತೇವೆ...
ನಮ್ಮ ಜೀವನ ಬದಲಾಗುತ್ತದೆ...
ಸ್ನೇಹಿತರು ಬದಲಾಗುತ್ತಾರೆ..
ಸುತ್ತಲಿನ ಜನ ಬದಲಾಗುತ್ತಾರೆ..
ಆದರೆ..
ನಮ್ಮ ಹೃದಯ ಅವೆಲ್ಲ ಅತ್ಯಮೂಲ್ಯ ಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ತನ್ನೊಂದಿಗೆ
ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿರುತ್ತದೆ..
ಅವೆಲ್ಲ ಬೇಕಿರಲಿ... ಬೇಡದಿರಲಿ....
ಅವು ಅಲ್ಲೇ ಇರುತ್ತವೆ...
ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಆ ನೆನೆಪುಗಳು ನಮಗೆ ಸಂತೋಷ ಕೊಡುತ್ತವೆ..
ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನೋವು..
ಇನ್ನು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಭರಿಸಲಾಗದ ಆಘಾತ...
ಆದರೆ ನಾವೆಲ್ಲ ಆ ನೆನಪುಗಳು ನಮ್ಮ ಹೃದಯದಲ್ಲೇ
ಒಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತವೆ...
ಯಾರೋ ಒಬ್ಬರು ನಮ್ಮ ಬಲಿ ಬಂದು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ..
"ನಿಮ್ಮ ಮುಖ ಬಾಡಿದೆ ಯಾಕೆ" ಅಂತ?
ನೀವು ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಹಾಕುತ್ತ ನಗುತ್ತ ಹೇಳುತ್ತೀರಾ..
"ಏನಿಲ್ಲ.. ಹಾಗೆ ಸುಮ್ಮನೆ"...